Lieve René*.
Het waren weer een paar pittige dagen.
Waardoor ik jou weer behoorlijk mis.
Maar gelukkig ebben deze nare en pijnlijke gevoelens langzaam weg..
Wat is er gebeurt zulke afvragen.
Eigenlijk heel simpel.
Mama werd even geconfronteerd op haar gedragingen wat blijkbaar door de omgevingen waar ze op dat moment bevond niet gewenst was.
Opzich niks mis mee want naderhand wel blij dat ze eerlijk was om het te zeggen.
Maar nu komt het waardoor mama volledig van de kaart raakte.
Er werd namelijk op dat moment een hele gevoelige snaar van oud zeer geraakt.
Wat de ander zeker niet had kunnen weten en ook haar niet kwalijk neem.
Het zegt nml meer over mijzelf wat er is geraakt.
Ik werd op dat moment van mijn oude automatische overleving-patronen bewust. En weet dat dit patronen zijn die in gezelschap bij anderen vaak niet wenselijk kan zijn..
Helaas kwam ik over als of ik aan het “netwerken” was voor “René* geeft” wat totaal niet mijn insteek en bedoeling was..
Maar helaas wel zo werd ervaren.
Helaas werd ik hierdoor ook weer van bewuster dat ik waar ik al jaren last van heb moeite heb met het houden van gewone “koetjes en kalfjes” gesprekken.
Maar het ergste van deze wel harde confrontatie is ook het bewust worden en voelen waarom ik het zo pijnlijk vind.
Ik werd wéér bang dat er negatief over mij nu word gesproken en dat ik daardoor door “iedereen” aan de kant gezet word zodat ik er niet meer “bij hoor”.
Dit nare gevoel komt met name vanuit mijn verleden uit mijn puberteit…en is zeer hardnekkig vast gaan zitten…met alle gevolgen van dien.
Bij mij heeft dat geresulteerd dat ik door verloop der jaren steeds meer in een overdrive extreem mijn best doe om “leuk, lief & aardig gevonden te worden om erbij te kunnen horen”.
Helaas werkt dit juist samen met mijn karaktereigenschappen eerder tegen mij dan dat ik mijn doel ermee wil bereiken.
Zoals je dus leest was het dus weereens een harde en pijnlijke les die ik heb mogen en moeten ervaren.
Maar wat heeft dit dan met het gemis om jou te maken?
Dit is dan ook geen nieuwe iets voor mama en had hier ook al last van toen jij nog leefde. Maar door de “afspraak” die papa en ik hebben gemaakt waardoor jij als enig kind door het leven ging is dat mama haar best zou doen om aan haar stoornissen te werken zodat we als een zo gelukkig mogelijk gezinnetje door het leven te gaan.
En wanneer mama zo’n ervaring als dit van de kaart raakte dan was jij er wel in de beurt om mij door jou aanwezigheid en jou knuffels met de liefdevolle kusjes en woorden van “mama ik hou van jou” die mij weer wakker wist te schudden. En met name op het gevoeld-niveau.
Jou onvoorwaardelijke liefde de warmte die daar bij vrij kwam deed dit soort nare emoties doen verdwijnen als sneeuw voor de zon.
En de afleidingen die we dan weer bijkwamen kwam mama weer in beweging.
Maar nu jij er niet meer fysiek aanwezig bent mist mama jou ontzettend.
Nu moet mama het doen met deze herinnering die veelal niet dàt effect heeft toen jij nog leefde.
Het is die warmte/energie van die onvoorwaardelijke liefde die niet meer voelbaar stroomt. 😢
Zo zie je maar dat jij voor mama meer dan een kind alleen betekent zelfs nu nog.
Het is een zeer verdrietige ervaring maar zie ook het positief in want mama heeft nu deze ervaring heel bewust doorleeft en de lessen eruit gehaald. Maar het lastigste van alles is nu de getrokken lessen gaan toepassen…
Maar daar gaat mama een andere verder op in…
Ventje wat mis ik je fysieke aanwezigheid. Maar wat ben ik trost en heel erg blij dat jij mij dit ook heb geleerd te mogen voelen en ervaren wat die onvoorwaardelijke liefde is.
En het gewaardeerd gerespecteerd om wie mama is zoals ze is…..
💙✨🥰✨💙Thank you 💙✨🥰✨💙
Liefs van een troste mama die je enorm mist.
