Donderdag 22 november 2018

Lieve René*,

Wat is de afgelopen 3 weken weer veel gebeurt met betrekking tot de gesprekken die mama heeft met der nieuwe mental coach.

Sowieso is er de afgelopen weken weer veel meer op mentale en diepere lagen (zoals mama zelf noemt op energetisch vlak) gebeurt.

Er vind een soort van verschuiving plaats.

Vooral door de wisseling van de wacht met de mental coach heeft
het een en ander wat op gang gebracht.

Mama zal het proberen uit te leggen wat mama bedoelt met het plaatsvinden van een verschuiving.

Door de andere aanpak die mijn nieuwe mental coach heeft dan mijn vorige hebben we het nu ook meer over  de diepere lagen. En dan met name op het gevoelsniveau. Mama heeft gelukkig een fijn gevoel bij de nieuwe mental coach mede omdat mama ook meer begrepen voelt op der diepere laag van het gevoelsniveau. Iets wat minder was bij de vorige. Maar ook het daarop nog dieper op in gaan door oa andere op dat moment te vragen hoe  mama zich op dat moment voelt en wat dat met mama doet nu we er aandacht aan geven.

Afgelopen maandag had mama weer een gesprek voor een nieuwe verlenging voor het PGB budget. Helaas had mama weer voor de zoveelste keer pech dat er weer iemand anders dit gesprek moest waarnemen. Dit bracht uiteraard weer de nodige spanningen en stress met zich mee. Het weer opnieuw moeten uitleggen waarom mama PGB heeft.

Het hebben van dit gesprek was meteen een mooie oefening om te kijken wat het allemaal met mij heeft gedaan.
Dit hebben we vandaag onder andere  besproken.
Het met name het gevoel te hebben dat mama niet begrepen wordt is een van de knelpunten waar mama veel last van heeft. Maar door ook meteen te kijken/voelen  wat het met mij doet en dat te benoemen en een feedback terug te krijgen van de mental coach zijn we dus aan het evalueren hoe het gesprek is gegaan en te leren hoe ik met deze gevoelens en reactie daarop mee om te gaan en eventueel naar te kunnen handelen.

Maar waar ook een verschuiving plaats vind is op gevoelsniveau is het verdriet en pijn van het rouwproces mijn eigen rugzakje en
het rouwproces om het verlies van jou.

De grote golven van de intensiteit van al deze pijnen en verdriet begint steeds minder vaak te worden waardoor het steeds meer dragelijker word. Het verdoofde gevoel wat al deze pijnen en verdriet met zich meebrengt lijkt steeds minder te worden waardoor er steeds vaker (al is het nog wel zeer korte periode) heldere momenten (momenten van te dragen pijn en verdriet en het niet meer verdoofd/verlamd zijn waardoor je nu  meer energie overhoud en vrijkomt  om vanuit ‘vrije wil’ weer dingen kunt gaan oppakken). Het lijkt erop dat de haarscheurtjes die zijn ontstaan na het verongelukken van jou in de vastgeroeste oude overlevingsmechanisme steeds groter worden. Waardoor het vastgeroeste steeds brozer wordt.  

Het zijn hele kleine muizenstapjes vooruit.  Het is nog best onwennig voor mama  vooral omdat dit weer met zich meebrengt dat er vooruit gang is in het herstel naar……………

Maar ook in de mindsetting die is ontstaan vanuit het enorme verdriet en de vele pijnen die is losgekomen en erbij is gekomen na het verlies van jou begint zich een verschuiving plaats te vinden.

Het leest vast nu als iets heel positiefs maar ook dat is voor mama nog heel onwennig zeker gezien jij er niet meer bent en het niet meer mee mag maken deze verschuivingen plaatsvinden.

Zo zie je maar weer dat mama niet meer veel bezig is met het rouwproces om jou maar meer met het rouwproces van mama haar eigen rugzakje.

Maar wat mama tot nu toe heel erg gemerkt heeft wat het effect van het verongelukken van jou heeft gehad op mama der eigen rugzakje en dat deze keihardste levensles die is die mama nu moet doorstaan.

Absoluut geen levensles die mam geen enkel mens wenst.

Door het verliezen van je kind die meer betekent dan een kind alleen uiteindelijk weer je ‘eigen zijn wie je bent’ mag gaan herontdekken en hervoelen.

Iets wat door jou komst René* werd opgestart en door het verongelukken het alleen maar heeft versnelt.

Hoe bizar is het leven ????????

Daarom ben jij voor mama zo enorm speciaal maar ook erg verdrietig dat jij dit niet meer mag meemaken als mens.

Zo, dat was weer een lange brief maar korter lukt het mama op dit moment even niet. Er is nog zoveel meer te vertellen hierover maar dat gaan we een andere keer maar weer doen.

Ventje wat is mama jou enorm dankbaar voor wat jij met mama heb gedaan en nog steeds doet.

Het is eigenlijk met geen enkele woord te beschrijven.

Liefs van je mega trotse mama.