Op advies van mijn mental-coach en rouw-coach ben ik eerst begonnen met het bij houden van een dagboek.
Later ben ik ook begonnen met het schrijven van een digi-dagboek op Facebook.
Door de reacties die ik van mijn volgers krijg heb ik besloten om ook een boek te gaan schrijven.
In het boek beschrijf ik hoe het is om plotseling onzichtbare ouder zonder levende kinderen
te worden van een kind wat voor mij persoonlijk meer betekent dan een kind alleen.
Met het schrijven van het boek en het digi-dagboek
hoop ik door het te delen van mijn ervaringen
lotgenoten om een stukje her- & erkenning te kunnen geven in hun rouwproces.
Tevens hoop ik met dit boek ook mensen die in nabije omgeving te maken hebben met het verlies van een kind, inzichten te kunnen geven hoe en wat het is om een kind te verliezen.
Maar ook handvatten en tips te geven hoe je als nabije omgeving kunt helpen bij verlies en verdriet.
Want vaak uit onwetendheid en onmacht kunt je net de verkeerde dingen zeggen/doen ondanks de goede bedoelingen.